Viking Vanderveerens verwachten tweede zoon

Het is woensdagavond 18 uur. We lopen over het Kasteleinplein in Elsene, beter bekend als Châtelain. Het wemelt van zuiderse expats in Italiaanse maatpakken en Franse zomerjurkjes. Ze nippen van roséwijn, reiken naar dun gesneden apéritiefhapjes. We hebben er afgesproken met Yannick Vanderveeren, die ons hartelijk ontmoet aan een zwart sta-tafeltje op het bomvolle terras van ‘Red Monkey’.

Yannick wordt samen met zijn Noorse vrouw voor de tweede keer vader en volgt zo meteen via Facetime de echografie na 12 weken zwangerschap. Als alles naar wens is, vormt dat de go! voor de officiële bekendmaking. Wij mochten er exclusief bij zijn. Ook hun laatste publiek interview - bij het vertrek van Ingrid en hun zoon Magnus naar Noorwegen - werd door ons opgetekend. 

- Jullie zijn meer dan 18 maanden uit de media gebleven. Ook jullie sociale media-accounts zijn niet niet langer openbaar. Een bewuste keuze?

YVDV: "Zeker en vast. Onderzoek wijst uit dat de heersende vergelijkingsdrang echt niet gelukkig maakt. Ons privéleven werd weer wat privater en dat voelde goed. Het is natuurlijk even slikken als je jouw gemiddeld aantal likes plots ziet slinken van 10.000 naar 1.000.  Je stelt jezelf even in vraag, wat natuurlijk ook louterend werkt. Maar 'une vie heureuse, c'est une vie fermée' ('Pour vivre heureux, vivons cachés', bedoelt Yannick, red.). In oude gezegdes zit veel wijsheid. En met die algemene mediastop wilden we ons afschermen tegen de vele geruchten die de ronde doen over mijn gependel tussen Brussel en Oslo. 

- Vertel.

YVDV: "Ach. (zucht) Een vader moet dezer dagen continu bij zijn kind zijn. Anders ben je een slechte papa. Maar mijn vader was als profvoetballer ook steeds de deur uit. En onze relatie is tot op de dag van vandaag uitstekend. Al sinds de prehistorie blijft de man nauwelijks thuis. Zijn er veel dagboeken teruggevonden van ontevreden kinderen uit die periode?"

- Het schrift bestond toen nog niet.

Yannick kijkt onbegrijpend naar zijn PR-agente en neemt een stevige slok van zijn Aperol Spritz.

YVDV: "Weet je waar ik het moeilijk mee heb? Dat vijf happy hours per week als een drankprobleem wordt weggezet. Happy hours zijn simpelweg de meest kostenefficiënte manier om te netwerken. In die magische periode tussen het laatste kantoorzweet en de rit naar huis worden unieke banden gesmeed. Netwerken is trouwens ook werken.  (knipoogt)

Happy hours zijn verboden in Noorwegen, wist je dat? Alcohol mag er niet afgeprijsd worden. Gek toch, in het gelukkigste land ter wereld." (grijnst) Ach, ik geniet er gewoon van. Zolang ik kan." 

- De geruchten dat jij het alleen net iets te goed naar jou zin hebt in België en Ingrid & Magnus tóch niet in Noorwegen zal vervoegen, kunnen dus de vuilbak in?

YVDV: "Tja, een tweede kind bindt me natuurlijk nog harder aan mijn bestaand gezin. Dat heeft mijn vrouw goed gezien." (knipoogt)

- Over jullie tweede kind gesproken, hebben jullie een voorkeur wat betreft het geslacht?

YVDV: "Zoals algemeen bekend is Magnus een liefdesproduct van Ibiza. Na een Balearic Boy is het tijd voor een Balearic Babe. Een prinses uit Palma. (glundert) De eerste echografieën waren op dat vlak alvast veelbelovend. Behalve een eeuwig volle haarbos heb ik in mijn leven altijd gekregen wat ik wou. Waarom zou dat deze keer anders zijn? Het is statistisch bewezen dat mooie mensen vaker meisjes krijgen. Dat ons eerste kind een zoon werd, kunnen we als een schoonheidsfoutje van de natuur bestempelen. (roert met zijn rietje in zijn Apérol, die al bijna leeg is)

- Hebben jullie al een meisjesnaam?

YVDV: "Uiteraard. (glimlacht) Maar die nu al prijsgeven, zou vanuit PR-standpunt het slechtste zijn dat je kan doen. Je moet de pers niet meteen alles geven, maar brokjes nieuws aanbieden. Dat weet toch het kleinste kind?"

- Ook geen tipje van de sluier?

YVDV: "Goed, speciaal voor jullie dan. (op fluistertoon) Laten we zeggen dat ik nogal van Zweedse prinsessen hou. Bovendien moet de naam internationaal bruikbaar zijn. De kans is natuurlijk groot dat ze op een dag een modellencarrière start. Als verantwoordelijke ouders willen we die niet vooraf fnuiken met een nefaste naamkeuze."

- We zullen onze lezers een gokje laten wagen. Heb je in feite spijt dat je niet live bij de echografie kan bij zijn? 

YVDV: "Ach, het concept ‘live’ (maakt het gebaar voor aanhalingstekens) is stilaan aan een update toe. In feite zijn we dankzij deze (Yannick schudt met zijn iPhone) handige machientjes in feite altijd overal live bij. (denkt na) Het is alleszins een gezonde ambitie is om binnenkort de meerderheid van het jaar in Noorwegen te vertoeven." 

- Ik kan me voorstellen dat jouw veelvuldige afwezigheid een snelle conceptie bemoeilijkte?

YVDV: "Wow, dat is wel een erg directe vraag (lacht). Laten we stellen dat twee factoren de data van mijn vluchten van en naar het Noorden bepaalden: de thuiskalender van Club Brugge en de vruchtbaarheidskalender van mijn vrouw (bulderlacht). Dankzij die Football & Fertile Flights ben ik ondertussen Star Gold Member bij Brussels Airlines. Een bevruchting vanop afstand, dat de wetenschap dàt eens regelt!

- Je kon jouw zaad invriezen en voor de klimaatvriendelijke oplossing gaan.

Yannick staart me even indringend aan en vraagt of ik nog iets wil drinken. Hij zoekt oogcontact met de platinablonde serveuse, die in zwarte gothische letters boven haar rechterenkel 'Blondes have more fun' heeft laten tatoeëren. Krijgen de Viking Vanderveerens ook een blonde dochter?

Plots trilt zijn iPhone op het tafeltje rond en knalt bijna het kaasplankje van tafel.

YVDV: "Het is zover. Ingrid Facetimet van bij de gynaecoloog. Ik zal vragen dat alles in het Engels verloopt, zo kan jij probleemloos meevolgen."

De gynaecologe begroet ons met duidelijke tegenzin via de iPhone van Ingrid, waarop ze het scherm op haar beginnende buikje richt.

Gynaecologe: "Let's have a look...Ten fingers, ten toes. And also the hearts beats perfectly. Everything seems fine."

YVDV: "So it's ok to inform the press that we're expecting a daughter?"

Gynaecologe: "A daughter? No no, this is clearly a boy." (wijst met haar pen naar een klein wit streepje op het scherm)

Yannick beëindigt abrupt het gesprek, verlaat ons tafeltje en stapt richting Louizalaan. We willen hem achterna, maar zijn persagent houdt ons tegen.

PR-agente YVDV: "Laat hem even van de schok bekomen. Ze hebben vorig weekend de tweede kinderkamer helemaal ingericht als meisjeskamer en alle babyspullen van Magnus weggesmeten. Bovendien hebben zowel Ingrid als Yannick de voorbije maanden intensief Italiaans geleerd. Ze zagen voor hun dochter immers een toekomst in Milaan als beginnend model weggelegd.

Tien minuten later komt een zichtbaar aangeslagen Yannick opnieuw aan ons tafeltje zitten. Hij giet zijn verse Apérol in één teug binnen.

- Waarom wilde je zo graag een meisje?

YVDV: "I need perfection, some twisted selection, zong Michael Hutchence, mijn jeugdidool van INXS. Een gezin met een jongen, een meisje en een mama en papa benadert voor mij het meest de perfectie. Bovendien heb ik gemerkt dat ik telkens wanneer ik een babymeisje vasthoud, de wereld een pak milder aanschouw. En uit het boeddhisme, toch wel een van de hypes van het moment, blijkt dat mildheid tot meer geluk leidt. Dat heb ik ook ervaren na mijn zes meditatiesessies van 10 minuten. (stilte) Maar goed, ik zal het met twee jongens moeten stellen. 

- Jouw jeugdidool stierf na een uit de hand gelopen seksspelletje. Bovendien speelt dankbaarheid ook een centrale rol in het boeddhisme. Welke waarden ga jij meegeven aan jouw zonen?

Yannick kijkt naar zijn PR-agente en vraagt om af te ronden. 

- Veel sterkte alvast met de tweede jongen.

YVDV: "Regel jij dit? (wijst naar de drankjes en het eten) Je hebt geluk, ik heb de echografie speciaal tijdens het happy hour vastgelegd. Ik dacht dat we iets te vieren hadden."

Een dag na het interview belt de persagent van Yannick ons op of we nog willen toevoegen dat hij ‘hoe dan ook erg tevreden is dat alles er goed uitziet en dat hij uiterst dankbaar is dat hij eind november opnieuw vader wordt. Dankbaarheid is immers key in een evenwichtig leven. Zijn twee Balearische Boys zullen voor hem altijd verbonden blijven aan twee magische weken op Mallorca en Ibiza en zijn passie voor de Catalaanse zaak'.

Op de vraag of Yannick al zicht heeft op een jongensnaam, kregen we te horen dat ‘de doopnaam een flair zal hebben die bij een prins uit Palma past'.

Trouwfeest

Het traditionele huwelijksdenken zat lange tijd diep ingebakken in de Noorse agrarische samenleving. Vandaag trouwen Noren nog wel, maar ze doen dat vandaag op veel latere leeftijd. Gemiddeld gezien trouwt de man - een eerste keer - op 34-jarige leeftijd en de vrouw op 31 jaar.  Kinderen zijn er doorgaans dan al even.  De trouwdag vindt soms nog plaats op de klassieke manier: de huwelijksceremonie in de lokale protestantse kerk, het feest op de gård (boerderij) van een van beide families. 

Aan de huwelijksceremonie ga ik niet te veel woorden vuil maken. Dat doet de priester of priesteres al. De dure beloften over eeuwige trouw, het akoestische gitaaroptreden van de buurjongen van een van de bruidsmeisjes, de ongemakkelijke kus voor de ogen van God en de lens van de fotogekke opa,...Het ja-woord in Noorwegen lijkt verdacht veel op het ja-woord in Vlaanderen.

Maar het trouwfeest verschilt op heel wat vlakken. Eerst en vooral staat de hele avond - die in Noorwegen al om 15u kan beginnen - onder de strakke regie van de toastmaster. Hij/zij is in regel een van de beste vrienden van het bruidspaar. Bij voorkeur met een vlot voorkomen en een al even vlotte stem. De toastmaster praat het aperitief, het voor- en hoofdgerecht en het dessert aan elkaar. Het menu zelf wordt toegelicht door de chef-kok of een bevallig dienstmeisje.

Nog belangrijker is dat de toastmaster orde schept in de vele speechaanvragen. De hele wereld baadt in het zweet bij het vooruitzicht van een speech voor een volle zaal, maar de Noren beschouwen het als een belangrijk moment in hun leven en grijpen deze kans met beide handen. Velen voelen zich verplicht tegenover het bruidspaar, ook al gaat het om een achternicht die ze enkel bij begrafenissen ontmoeten. Wanneer overigens de ouders de rekening betalen, durft het bruidspaar wel eens sneller enkele vrienden dan verre familieleden van een overvolle gastenlijst te schrappen. Family first.

Een toastmaster die niet over de gave beschikt om mensen te ontgoochelen, moet soms 15 verschillende speeches inleiden. Inspirerend? Met alle respect, een TED-talk over de liefde ga je niet snel horen. De algemene focus op dankbaarheid is mooi, maar zelf ben ik minder dankbaar dat mijn lamsbout koud wordt, omdat ik mes en vork voor de vierde keer tijdens het hoofdgerecht moet stilhouden. En de toastmaster die het zwaartepunt van de speeches tijdens het vanille-ijsdessert plaatst, verdient wat mij betreft eeuwig ongeluk in de liefde. 

Een speech vraag je dus bij de toastmaster aan. Niet door op jouw wijnglas te tikken. Doe je dat, en volgt de rest van de zaal, dan moet het bruidskoppel op hun stoelen staan en elkaar kussen. De eerste keer druipt de vers verklaarde liefde er nog van af, de zevende keer tuurt de bruid met de lange sleep giftig de zaal in op zoek naar de aanstoker. Algemeen voetengestamp dwingt het bruidspaar dan weer tot een kus ónder tafel. Wanneer de bruidegom even naar het toilet is om zich te bezinnen waar hij in godsnaam aan begonnen is, mogen de mannelijke gasten de bruid gaan kussen. Vertrekt de bruid naar het kleine kamertje voor dringende onderhoudswerken aan het gelaat, dan kunnen de lang gejurkte vrouwen zich op de bruidegom storten.

Wanneer de gasten het keukenpersoneel met een applaus bedankt hebben voor het lekker eten, is het tijd voor de openingsdans. Net als in Vlaanderen overvalt me dan een Planckendael-gevoel: met z'n allen opeengepakt staren naar de niet zo speciale kunstjes van het aapjeskoppel, terwijl ik al terug een hongertje heb. Niemand geniet er écht van, maar aan tradities raken we niet. 

Na de openingsdans is het alle remmen los. Toch op het vlak van de organisatie. Zo strak als de hele eetavond geregeld wordt, zo losjes is het dansfeest. Nou ja, feest. Het merendeel van de gasten zit aan tafel rustig na te keuvelen met de cognac en de koffie die wél in het trouwcadeau inbegrepen zijn. Voor alle andere sterke drank moet je op de meeste Noorse bruiloften de kredietkaart uit jouw kostuumjasje halen. De Noorse alcoholpolitiek bederft ook de pret op bruiloften.

Dezelfde geluidsinstallatie waaruit na het hoofdgerecht het opgekuiste videoverslag van de vrijgezellendag weerklonk, wordt nu misbruikt door het neefje van de bruid die voor drie pinten een übercommerciële Spotify-lijst heeft samengesteld en die hij na middernacht met veel tegenzin moet aanpassen aan de smaak van enkele losgeslagen moeders die hun nacht van het jaar beleven. Kygo ruimt baan voor enkele onvervalste Scandinavische 90's-klassiekers. De uitstekende dessertwijn heeft op dat vlak zijn werk gedaan. Trouw je op het échte platteland, dan zorgt een hillbilly-band voor livemuziek en linedancesessies. Alle pret ten spijt, in 46% van de gevallen strandt het huwelijk gemiddeld na zeven jaar. 'But at least we stole the show,' denkt de bruid terwijl ze haar trouwjurk op een tweedehandssite plaatst.

Wanneer het trouwfeest met wat geluk om 2u 's nachts eindigt, staar ik hoe dan ook tevreden naar de witte servietten met rode wijn- en vleessausvlekken. Zij zijn niet bezoedeld door het tenenkrullende gezwaai op de tonen van Le Lac du Connemara. Alleen al daarvoor zou ik nog 100 identieke speeches van dementerende nonkels willen ondergaan.